Yaşlı (akıllı diyemem) ve aydın diye dinlediğimiz bazı insanlar yaşayamayacağımız ülkeden ayrılacağımızı söylüyorlar.
Fakat! Çağımız olan bu eski kuşak, bizim düşüncelerimizi yaşamamış, çağımızın acılarını görmemiş ve anlaşılan empati kurma yeteneğinden yoksun; Ülke harap olduğunda o neredeydi?
Biz; Sığınmaya, başka bir ülkede ender de olsa ırkçılığa maruz kalmaya, zaman zaman yine faşist muhafazakarlar tarafından aşağılanmaya, hiç bilmediğimiz bir ortamda hırsızlığa, dolandırıcılığa, şantaja, şiddete maruz kalmaya yüreği vardı. , hayata sıfırdan başlamak, yaşlı ve hasta ailesini memleketinde bırakmak. Yasal haklarımızın sınırlı olduğu topraklara neden kaçıyoruz?
Sizce de kızmanız gereken bu nüfuz sahibi kişiler, aslında diğer gelişmiş ve medeni ülkelerde ucuz işçi olsunlar diye ülkeden vasıflı gençleri kaçırmıyorlar mı?